မေလးရွားမွာ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့လူေတြကို ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေလယာဥ္လက္မွတ္ (၁၀၀၀) စာ လွဴတယ္.

.

ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့သူက ျပဳတယ္.. မျပဳတဲ့သူက မျပဳဘူး..

တစ္ခ်ိဳ႕ကက်ေတာ့လဲ.. ဒီလူၾကီးေတြ ဒီေလာက္မ်ိဳဆို႔ထားတာေတာင္မွ ဒီေလာက္ေလးပဲ လွဴရသလားလို႔ ေဝဖန္တယ္..

တကယ္ေတာ့ ခရိုနီနီ၊ ခရိုဝါဝါ.. ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ပါ.. ေကာင္းမႈဆိုတာ မလုပ္ေကာင္းတဲ့အရာမွ မဟုတ္တာ..

နာမည္ေကာင္းရခ်င္လို႔ လွဴတယ္ပဲ ေျပာေျပာ.. သူ႔အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံ.. သူ ကာယကံေျမာက္ လွဴမေပးရင္ ကိုယ္ေတြ ဘာတတ္ႏိုင္မွာ မွတ္လို႔..

ဒီလိုလွဴတာအတြက္ ဝမ္းသာမေပးသင့္ဘူးလား.. အသိအမွတ္ျပဳမေပးသင့္ဘူးလား..

ဒီလူေတြ မေကာင္းခဲ့ဘူး၊ မွားခဲ့ၾကတယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူတို႔မွာ
အမွားျပင္ခြင့္ မရိွဘူးလား..

မေကာင္းရင္ မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာခ်င္ၾကေပမယ့္ ေကာင္းလာရင္က်ေတာ့လည္း ခ်ီးက်ဴးလက္ခံမေပးၾကခ်င္တာ ဘယ္လိုစိတ္ဓာတ္ေတြပါလိမ့္..

ကိုယ္တိုင္က တစ္က်ပ္တစ္ျပားမွ မလွဴႏိုင္၊ မကူနိုင္ဘဲ လွဴတဲ့သူကို ေဘးထိုင္ဘုေျပာေနတဲ့သူေတြကို ျမင္ရတာ စိတ္မသက္မသာ ရိွလိုက္တာ..

တကယ့္ကို ရေလ လိုေလ အိုတေစၦ.. ရလ်က္ လိုလ်က္ အိုသဘက္.. ရျမဲ လိုျမဲ အိုသရဲေတြပဲ...


မယ္ ပိုး